Δημοσιεύσεις στα Ελληνικά

Η εργασία εξετάζει τα αίτια της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, κυρίως τη συμβολή της Γερμανίας σε αυτή. Η εργασία προβάλλει το επιχείρημα ότι η κρίση δεν είναι πρωτίστως «κρίση δημοσίου χρέους», αλλά μια διπλή κρίση τραπεζικού τομέα και ισοζυγίου πληρωμών. Η ενδο-ανταγωνιστικότητα και οι ανισορροπίες στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών, και οι αντίστοιχες ροές χρέους που προκαλούν αυτές οι ανισορροπίες, αποτελούν τον πυρήνα του θέματος, και όλα αυτά σχετίζονται με την πολιτική του ανταγωνιστικού αποπληθωρισμού των μισθών που εφαρμόζει η Γερμανία από τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Η Γερμανία καταπάτησε τον χρυσό κανόνα μιας νομισματικής ένωσης: δέσμευση σε ένα κοινό δείκτη πληθωρισμού. Ως αποτέλεσμα, η Γερμανία αντιμετωπίζει σήμερα ένα τρίλλημα δικής της κατασκευής και πρέπει να κάνει μια κρίσιμη επιλογή δεδομένου ότι δεν μπορεί να τα έχει όλα -- διαρκή εξαγωγικά πλεονάσματα, μια μη μεταβιβάσιμη ένωση, και μια «καθαρή» ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα. Η πραγματικότητα είναι ότι η εσφαλμένη διάγνωση της κρίσης στην ευρωζώνη και η λανθασμένη συνταγή λιτότητας έχουν επιδεινώσει την κατάσταση της ευρωπαϊκής οικονομίας και απειλούν την ίδια την επιβίωση του ευρώ. Η κρίση στην ευρωζώνη αποτελεί μια παγκόσμια «πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει» απειλή και αντιπροσωπεύει έναν ηθικό κίνδυνο που ίσως δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια κοινότητα.